μήνυμα αισιοδοξίας #2
δεν υπάρχουν λιγότερο ή περισσότερο μοναχικοί άνθρωποι. Έχει να κάνει με τον βαθμό ψευδαίσθησης που ο κάθε ένας μας προτίθεται να διατηρεί σε αυτή τη διάσταση ύπαρξής. Δεν αναφέρομαι σε θέματα αντίληψης αφού πνεύμα και ψυχή είναι πολύ πιο περιεκτικά και πλούσια σε θρεπτικά ιχνοστοιχεία, συστατικά τα οποία κάτω από κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις μπορούν να δημιουργούν θεϊκές καταστάσεις που δεν χωρούν συνήθως σε ανθρώπινο νου !!
Μόλις είδα ένα θαύμα πάλι, στο κέντρο της Αθήνας, στον πορτοκαλο-γαλάζιο ουρανό όπου ετοιμάζεται να απλώσει τα αινιγματικά ταξιδιάρικα αστέρια της η νύχτα, αυτή την ειδική ώρα, που το πέρασμα του χρόνου παίρνει διαστάσεις χορού χρωμάτων, ένα πουλί, σα γεράκι νά 'ταν, να ανεβαίνει κατακόρυφα προς το ασημένιο φεγγάρι το οποίο ήταν ακριβώς από πάνω του, υπέρλαμπρα σίγουρο για την ομορφιά και αξία του – το φεγγάρι, και μετά από ώρα κάθετης γεωμετρικής ανάβασης να κάθεται απλά σε ένα σημείο σταθερά και κουνώντας τα φτερά του σαν βασιλική μέλισσα να ατενίζει αφυψηλού την παράδοξη πόλη. αυτή η στιγμή, που νικά τον χρόνο με ένα κομψό, αναπάντεχα ανάλαφρο αποτύπωμα στην αιωνιότητα, ίχνος αγαπητοί συνάνθρωποι, ε αυτή η παράσταση ναι είναι μαγική !! Ζηλεύω ίσως τους παλαιότερους που πίστευαν σε οιωνούς, εγώ απλά πιστεύω στα μικρά και απαρατήρητα πολλές φορές θαύματα της πονεμένης αλλά και αστείρευτα ερωτικής φύσης που μας φιλοξενεί υπομονετικά και αδιαμαρτύρητα.