Τραγικό

ανεβαίνοντας την Συγγρού σήμερα, ώρα 20:00 ως συνήθως με το 140άρι στο ύψος του Άγιου Σώστη είδα ξαφνικά φρένα στα μπροστινά αυτοκίνητα και μετά στα 100 – 140 μέτρα μπροστά μια φιγούρα να συνεχίζει αμέριμνα να διασχίζει την Συγγρού. Πλάκωσα τα φρένα, η γυναίκα με κοίταξε, φορούσε πιτζάμες ή κάποια πολύ πρόχειρη φόρμα κόκκινη με άσπρες ρίγες, ατημέλητη αλλά νέα, με άδεια ματιά, απόγνωση, σαν να μην καταλάβαινε τι γίνεται ή να μην ήθελε να μου κάνει κακό ...

μικροδευτερόλεπτα, η μηχανή βυθίζεται μπροστά και το πίσω μέρος σχεδόν σηκώνεται στον αέρα, χρειάζομαι μια white power αλλά είπαμε έχει ψυχή αυτή η μηχανούλα !!! φεύγει το μπροστά ελαφρά, αρχίζει να κάνει μικρό πριόνισμα, αφήνω το φρένο και προσπαθώ να τοποθετηθώ έτσι ώστε να έχω περιθώριο να περάσω δεξιά ή αριστερά της. Δεν ξέρω τι θα κάνει. Θα κοκαλώσει; θα τρέξει προς τα μπρος; προς τα πίσω;

μου ρίχνει μια ματιά σαν να μου έλεγε δεν θέλω να σου κάνω κακό, γυρίζει μπροστά και συνέχισε κανονικά την πορεία της προς τα κιγκλιδώματα του διαζώματος στην μέση της Συγγρού ... αφήνω το μπροστινό φρένο ώστε να μαζευτεί η μηχανή και έχει μια χάρη στο να μαζεύεται η γλυκιά μου η suzuki, αυτό και έγινε, μια κλήση του σώματος και περνάω στα δεξιά της σαν ιστιοπλοϊκό που κάνει ελιγμό τελευταία στιγμή. Η αδρεναλίνη στα ύψη, οι σκέψεις πολλές αλλά παγωμένα προσπερνάω το κακό σκεπτόμενος ότι κάποιος άλλος δεν θα είναι ίσως τόσο τυχερός. Τύψεις αμέσως που δεν σταμάτησα να παρέμβω και απλά προσπέρασα συνεχίζοντας σαν να μην είχε συμβεί τίποτε ...

αυτό είναι λάθος !! βέβαια η λογική λέει ότι δεν σταματάς να κάνεις καλά κάποιον που δεν είναι καλά σε λωρίδα που τρέχουν με πολλά χιλιόμετρα ... ειδικά όταν είσαι σε δύο τροχούς ...

σκέψεις σκέψεις σκέψεις ... ήθελε να δώσει τέλος στην ζωή της; δεν μπορούσε να το κάνει χωρίς να βάλει σε κίνδυνο άλλους; ήταν άνθρωπος με πρόβλημα χωρίς να έχει επαφή με την πραγματικότητα; πάγωνα στην ιδέα να συνέχιζε το ίδιο στο διάζωμα της καθόδου της Συγγρού. Αν μου είχε συμβεί αυτό εκεί ίσως να την είχα χτυπήσει μια και η μηχανή δεν θα μπορούσε να κόψει εύκολα σε κατηφόρα ... πραγματικά φρίκη.

Το γράφω εδώ γιατί απλά θέλω να καταγράψω την στιγμή αυτή. Το κλικ που πραγματικά μπορεί να σε περάσει από τον ένα κόσμο στον άλλο. Εύχομαι οι Άγγελοι να προστάτεψαν το πλάσμα αυτό και στο άλλο διάζωμα της Συγγρού.

Posted by alex ( Personal ) :: Permalink

Η Άνοιξη είναι εδώ

ο πιο ιδανικός καιρός ίσως για αυτή τη πόλη. αναπάντεχα, μαζί με τα λουλούδια που κατάφεραν και φέτος να ξετρυπώσουν εδώ και εκεί μέσα από το ατέλειωτο τσιμέντο σκορπίζοντας ζωντανό χρώμα στο καταθλιπτικό γκρι και μαύρο, τα πουλιά με την ατέρμονη χαρούμενη φλυαρία τους αναζωογονούν την ατμόσφαιρα και απαλαίνουν κάπως τις κραυγές αγωνίας αυτής της πόλης νοιώθοντας έτσι, εμείς οι κάτοικοί της, λιγότερο μόνοι και αποπροσανατολισμένοι ...

τα ζώα μας κάνουν άνθρωπους --> χωρίς αυτά ο άνθρωπος θα ήταν ένα τέρας, ένα πολύ μοναχικό τέρας !!

Posted by alex ( Personal ) :: Permalink

Τα χελιδόνια και η Κυριακάτικη βροχή

Κυριακάτικο μεσημεριανό χουζούρι και αγνάντεμα. τι πολυτέλεια!

Χορεύουν τα χελιδόνια στον συννεφιασμένο ουρανό. θέαμα τροφή για την ψυχή και την ελπίδα. μεγάλη τιμή για την τσιμεντένια, γκρίζα πόλη. δεν μας ξεχνούν, ούτε το βάζουν κάτω. κάθε χρόνο την ίδια εποχή, με συνέπεια, στολίζουν τον ουρανό με τον χορό τους. σαν να είναι ο λόγος ύπαρξής τους αυτός, το ρολόι που μας θυμίζει ότι δεν είμαστε το απόλυτο τέρας, αφού κοιτώντας τα νοιώθουμε την καρδιά μας λιγότερο πέτρα.

πιο ήρεμη τις Κυριακές η Αθήνα. τα αυτοκίνητα σαν να μουγκρίζουν λιγότερο και ο κόσμος δεν θυμίζει τόσο άψυχες, άμορφες, χωρίς λόγο ύπαρξης μηχανές. από Δευτέρα ξαναρχίζει ο άμετρος ρυθμός της πόλης.

γλίστρησε και η μηχανή σήμερα, στην Αλεξάνδρας γυρνώντας από το παιδικό θέατρο. τα είδε όλα ο Δημήτρης --> φοβήθηκες; όχι δεν φοβήθηκα μπαμπά. γενναίο παιδί και με ψυχή! --> είμαι τυχερός, το πήρα από τον παππού του. οι καλοί άγγελοι αψηφώντας τους νόμους της φύσης, κράτησαν την έντεκα ετών, ακόμη κούκλα όμως, μηχανή όρθια στο δρόμο. την αγαπώ, δεν την αλλάζω με τίποτα αυτή τη μηχανή και ας φλερτάρω με τις πιο καινούργιες, λαμπερές και φανταχτερές, έχει ψυχή και αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας!

το παιγνίδι, η ζωή και ο καφές. αύριο μια καινούργια εβδομάδα ξεκινάει. φρεσκοψημένο κουλουράκι από το παραδοσιακό φούρνο του εργάτη στου Ψυρή και σύντομη επίσκεψη για καφέ σε φίλο από τα παλιά. μετά δουλιεά, άγχος και τα συναφή <-- μια από τα ίδια. τουλάχιστο τα χελιδόνια πετούν και φέτος στον ουρανό!

Posted by alex ( Personal ) :: Permalink

everything is about me

but no one cares <-- with the exception of time

Posted by alex ( Personal ) :: Permalink