Οι θερινοί τραγουδούν ακόμα
Την Δευτέρα είχε ΑΜΥΝΤΑΣ, ένας θερινός στον Υμηττό με πανέμορφο κήπο, σε έπνιγαν οι μυρωδιές από το γιασεμί. Παντού πολύχρωμα λουλούδια, ξεφύτρωναν ακόμη και μέσα από τα καθίσματα, πολύ συγκινητικό σκηνικό. Τέσσερις θεατές κάτω από τον νυχτερινό καλοκαιρινό Αττικό ουρανό.
Την Τρίτη είχε ΕΚΡΑΝ στα Εξάρχεια. Μια πράσινη απόδραση σε ένα τσιμέντο που προσπαθεί να πνίξει και αφομοιώσει τα πάντα. Πέντε θεατές σε μοναδική ατμόσφαιρα.
Οι θερινοί αντέχουν ακόμα, το ΑΘΗΝΑΙΑ στο κολονάκι, το ΟΑΣΙΣ και το ΠΑΛΛΑΣ στο Παγκράτι.
Όσο κρατούν οι θερινοί, τόσο το καλοκαίρι θα είναι ακόμη μαζί μας.
Το όμορφο
Όμορφο είναι αυτό που μας κάνει να νοιώθουμε καλά. Ένα λουλούδι με έντονα χρώματα, το βαθύ γαλάζιο του ουρανού με απρόβλεπτες πινελιές, χρώματα και σχήματα από περαστικά σύννεφα, μια πεταλούδα που χορεύει ανέμελα. Το βαθύ κόκκινο από μια ανατολή ή δύση του φεγγαριού, ο αφρός της θάλασσας σε συνδυασμό με το τραγούδι της.
Η ομορφιά είναι παντού και συνεχώς γύρω μας. Το δυστύχημα είναι να μην την βλέπουμε ή εστιάζουμε σε αυτή.
Αυτό που με ταξιδεύει αυτή την εποχή είναι τα θερινά σινεμά. Απολίθωμα άλλων εποχών, ένα πέρασμα στο παρελθόν, με αβέβαιο για πόσο ακόμη θα έχουμε την τύχη να βιώνουμε αυτές τις πύλες ταξιδιών.
Τα λουλούδια που συνήθως αγκαλιάζουν το χώρο του θερινού με αιθέριες μυρωδιές, μικρές οάσεις στο ασφυκτικό άσχημο που σφίγγει όλο και περισσότερο τα πάντα γύρω του. Το παράθυρο στον μαγευτικό νυχτερινό ουρανό με πραγματικά αστέρια, κάθε ένα από αυτά με ιστορίες που ξετρελαίνουν την φαντασία και αναστηλώνουν το πνεύμα.
Είναι πραγματικά τεράστιο πλήγμα που οι επόμενες γενεές δεν θα έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν αυτόν τον μαγευτικό και ιδιαίτερο κόσμο.
Κάθε μέρα θερινό, όσα προλάβουμε για φέτος !!
Βροχούλα
Σήμερα μετά από μήνες, έριξε μια σύντομη αλλά δυνατή βροχή. Μύρισε φρέσκο ο τόπος και καθάρισε η ξεραμένη πόλη κάπως.
Τα θερινά θα είναι για λίγες μέρες ακόμη ανοιχτά.
Κάθε τέτοια εποχή με πιάνει μια θλίψη που κλείνουν αυτά τα ταξιδιάρικα πλοία στο χρόνο και τα παραμύθια.
Θα καταφέρουν άραγε να αντέξουν την ασφυχτική αδιαφορία των καιρών μας και να είναι κοντά μας ξανά προκειμένου να συνεχίσουν να ζεσταίνουν την ψυχή και να τρέφουν τα όνειρά μας και την επόμενη χρονιά;