Μοναχικές Πτήσεις
Πάντα έψαχνα συντρόφους να πετάμε μαζί που και που στα σύννεφα και πάντα έμπλεκα με γήινα πλάσματα που με τον ένα ή άλλο τρόπο προσπαθούσαν να με κρατούν προσγειωμένο στη γη μη διαθέτοντας τα ίδια πτητικές ικανότητες ή έστω τη διάθεση και το σθένος ...
και για να ευθυμήσουμε λίγο, μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι: είμαι αετός χωρίς φτερά ... στην δική μου περίπτωση με εκφράζει καλύτερα το απλός σπίνος με φτερά όμως !!
χρυσαφένια συννεφάκια ξετυλίγουν ζαβολιές με κίτρινα και πορτοκαλί στο αχνό μπλε χάραγμα που ξυπνάει σιγά σιγά αποχαιρετώντας τα τελευταία αστέρια της νύχτας που πέρασε
όμορφος Νοέμβρης