συντροφικότητα
τους τελευταίους δυο μήνες, ίσως και περισσότερο, ένα ζευγάρι δεκαοχτούρες έρχεται τα πρωινά και κάθεται απέναντί μου, στο μπαλκόνι, στην άκρη του στύλου της μαζεμένης τέντας. Κάθε πρωί. Είναι το στέκι τους πλέον. Κάθονται εκεί, λιάζονται και με κοιτούν με τις ώρες με ένα βλέμμα ζεστό, διαπεραστικό ίσως και κάπως ηλεκτροφόρο.
Μου προκαλούν απίστευτη ευτυχία και αισιοδοξία, σαν να αθωώνονται όλα όταν αυτό το μαγευτικό ζεύγος με επισκέπτεται και κάθεται καθημερινά δίπλα μου, απέναντί μου. Μα κάθε μέρα. Ούτε το άγιο πνεύμα να ήταν ... λες; σε διπλή συσκευασία;
Σήμερα έχει έξω ένα καλοκαίρι μέσα στην καρδιά του χειμώνα !!
διαθεσιμότητα
σπάνια και αξιόλογη αρετή. περιζήτητοι και δυσεύρετοι όσοι την διαθέτουν
εγκλωβισμένος
ο απόλυτα σίγουρος
ευτυχισμένος; τίποτε δεν κρατάει για πάντα