η μαγεία
του να ερωτεύεσαι
τα ψεγάδια του άλλου
ερωτεύσιμη Απριλιάτικη πανσέληνος σήμερα
Επανάσταση
είναι αλήθεια ότι έχουμε αρχίσει να συνωστιζόμαστε ασφυκτικά και επικίνδυνα σε αυτόν τον πλανήτη και πόσο να αντέξει
όσοι έχουν χρησιμοποιήσει μέσα δημόσιας μεταφοράς σε ώρες αιχμής θα θυμούνται τα αρώματα των γύρω, τις ανάσες, αναθυμιάσεις κλπ.
είναι πρόκληση να υπάρχει αρμονία, γαλήνη και ηρεμία σε μέρη που στοιβάζονται πολλοί και διαφορετικοί, χωρίς καμία επαφή και επικοινωνία, βλέπε μεγάλες και απρόσωπες πόλεις, βλέπε χώρους παραγωγής αυγών
αφεθήκαμε σε ένα σύστημα το οποίο υπηρετούμε τυφλά προκειμένου να φροντίζει αυτόματα όλες τις βασικές μας ανάγκες
αλλά το ερώτημα είναι το ίδιο με αυτό του υπερ-Υπολογιστή στην ταινία η Οδύσσεια του διαστήματος 2001:
"το σύστημα οφείλει να προστατεύει τον άνθρωπο, πως όμως θα εξασφαλίσει κάτι τέτοιο αν πρωτίστως δεν εξασφαλίσει την βιωσιμότητά του η οποία μπορεί να απειλεί την βιωσιμότητα για την οποία έχει κατασκευαστεί να υπηρετεί;"
ολοένα και περισσότερο γίνεται πιο ξεκάθαρο ότι μέσα στην τεχνολογική εξέλιξη και στις προκλήσεις και απαιτήσεις των καιρών, χάθηκε η κεντρική ιδέα που είναι ο άνθρωπος
ένα σύστημα που δεν υπηρετεί πρωταρχικά τον άν8ρωπο δεν έχει λόγο ύπαρξης.
το ερώτημα: τι θα γινόταν αν εγκαταλείπαμε τις μεγάλες πόλεις, κόβαμε δηλαδή τον ομφάλιο λώρο; θα μπορούσε κάτι τέτοιο να χαρακτηριστεί από την Ιστορία ως επανάσταση;
κάποτε ο όρος επανάσταση είχε θετική έννοια, επαναστατική μέθοδος λέγαμε ...
φυσικά πάντα θα υπάρχει ο φόβος και η απειλή του μέγα και ανεγκέφαλου μπουνταλά, αλλά νομίζω ότι κάποιος Γκάντι κάποτε είχε βρει λύση βαφτίζοντάς τη παθητική αντίσταση και αν δεν κάνω λάθος είχε δουλέψει
άγριες τριανταφυλλιές
πρώτη φορά φύτρωσαν φέτος στην αγαπημένη μου γλάστρα στο μπαλκόνι
πολλές κιόλας
κάτω από τον ανοιξιάτικο γαλανό Αθηναϊκό ουρανό
με τα χελιδόνια να τον γεμίζουν με ατέλειωτες ζαβολιές
τόση ομορφιά γύρω παντού
και εστιάζουμε στα μικρά και ασήμαντα
έχουμε τόση θάλασσα και το καλοκαίρι είναι μπροστά
είναι αλήθεια πως οι πεταλούδες άργησαν κάπως φέτος
τα όμορφα
είμαστε εμείς
και τα άσχημα
χαμόγελα, τόσο δύσκολο είναι;
δεν υπάρχουν λόγια
για όλα όσα μας προσπέρασαν, άφησαν πίσω
μαζί με την γοητεία των γκρι του φετινού Απρίλη
αλλά και του πράσινου που χαμογελά παντού γύρω
υπόκλιση στην συγκίνηση και το όνειρο