τα πράγματα
δεν είναι ακριβώς έτσι όπως δείχνουν
πίσω από κάθε τι λαμπερό, υπάρχει κάτι ίσως ακόμη περισσότερο σκούρο
επιπλέον τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι
δεν μπορεί κάποιος πάντα να λάμπει και στο πέρας του χρόνου να γίνεται ακόμη πιο λαμπρός
αυτά που δεν τελειώνουν, είναι μόνο τα παραμύθια, ειδικά τα γλυκά
ναι στο να τα αγαπάμε, να τα αποζητούμε και να ταξιδεύουμε με αυτά
αλλά πάντα με τη γνώση ότι πρόκειται για όμορφα παραμύθια
αν μας γοητεύει το λαμπερό θα πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε πρώτα το σκούρο
μια και αυτά τα δυο είναι ζευγάρι και πάνε πακέτο
από την λαμπερή Αθήνα του Δεκέμβρη λίγο πριν το 2017
το αξιόλογο
προκειμένου να παραμείνει βιώσιμο και ζωντανό
οφείλει καλά να κρύβεται
μόνον όσοι έχουν την όρεξη και δύναμη αέναα να το αναζητήσουν
επιβραβεύονται με την απόλαυση της ανακάλυψής του
πάντα μα πάντα
στον τόπο που γεννήθηκα και τόσο αγαπώ
κάθε χρόνο τέλη Δεκέμβρη
ένας λαμπρός ζεστός ήλιος ανεβάζει την ψυχή στα ύψη
η Ελλάδα κάθε στιγμή αποδεικνύει χωρίς αναστολές
ότι είναι ασυναγώνιστα h πιο όμορφη και λαμπερή
από οποιαδήποτε άλλη γωνία σε αυτό το κόσμο
όσοι την εγκαταλείπουν απλά δεν έχουν την δύναμη να αντικρίσουν αυτή τη λάμψη
που μαγεύει ξεσηκώνει συγκινεί
το χειμώνα ποδήλατο
το καλοκαίρι θάλασσα
και φυσικά μόνο στην Ελλάδα τα δυο αυτά περιπλέκονται μεταξύ τους
σαν άτακτοι διψασμένοι αχόρταγοι εραστές
πεζοδρόμια
το καλοκαίρι αναζητούμε αυτά με την σκιά
το χειμώνα αναζητούμε αυτά με τον ήλιο
οι εποχές εισάγουν ένα χορό στις συνήθεις διαδρομές μας
Τετάρτη αργά
λίγο πριν τα μεσάνυχτα
βρέθηκα στο Αλκυονίς
για το έργο Αγάπη Αγάπη Αγάπη
το έργο δεν έλεγε
πικραμύγδαλο θα το χαρακτήριζα
αλλά έλεγαν όλα τα υπόλοιπα
η παρακμιακή γειτονιά, έρημη από ζωή να θυμίζει εξωτερικό
ένας μαγευτικά νοσταλγικός κινηματογράφος συγκινητικά και με πείσμα αντιστέκεται να παραδοθεί στην απαλλοτρίωση του χρόνου
απέναντι στην αδιαφορία του εύκολου, ρηχού και αβασάνιστου ψυχρού αζώντανου
στην αίθουσα ήμουν ολομόναχος
πριν αρχίσει η ταινία μπήκε ένας ακόμη
η αίθουσα παραδόθηκε στο σκοτάδι
και το ταξίδι πίσω στο χρόνο ξεκίνησε
κρίση
ο συγκεκριμένος όρος έχει δυο έννοιες που πιθανά να μην απέχουν πολύ ή να είναι αλληλένδετες
1) η κριτική σκέψη
2) πιθανά άλυτα προβλήματα των καιρών
πολλές φίλες και φίλοι δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους που πλέον φλερτάρει έντονα με τα όρια του πανικού
στο τι θα απογίνουμε; δεν τα βγάζουμε πλέον πέρα με τίποτε, μα με τίποτε !
τελικά ότι δεν φέρνει η κρίση της πρώτης έννοιας το επιβάλει η κρίση της δεύτερης
η απάντηση στο τι θα απιγίνουμε είναι ιδιαίτερα απλή: θα καταφύγουμε σε φίλες και φίλους και θα μάθουμε επιτέλους πραγματικά να μοιράζεστε
αυτό που με τόση επιμονή και αφοσίωση το σύστημα επιμελώς πολέμησε σε σχολεία, πανεπιστήμια και εργασία προκειμένου να παχύνει ακόμη περισσότερο
αλλά η πάχυνση προκαλεί δυσφορία, δυστυχία και ανακοπές
με την ανάγκη λοιπόν, θα επανέλθουμε στον δρόμο της χαράς
του μοιράζομαι και του ευ ζην
όσο υπάρχουν μάτια να κοιτούν
ήλιος και αστέρια θα είναι πάντα εκεί
μα πάντα
τα πάντα στη ζωή
είναι θέμα αποφάσεων
το κλαψούρισμα, μπλουζ
είναι το βάλσαμο ποίηση των φοβισμένων
είναι διαφορετικό
να σε εκτιμούν
και διαφορετικό να σε αγαπούν
η αγάπη είναι μια μορφή σχιζοφρένιας
από εκεί πηγάζει και η γλύκα της
ο μεγαλύτερος εραστής
είναι ο χειμωνιάτικος υπέρλαμπρος ήλιος