κρίση
ο συγκεκριμένος όρος έχει δυο έννοιες που πιθανά να μην απέχουν πολύ ή να είναι αλληλένδετες
1) η κριτική σκέψη
2) πιθανά άλυτα προβλήματα των καιρών
πολλές φίλες και φίλοι δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους που πλέον φλερτάρει έντονα με τα όρια του πανικού
στο τι θα απογίνουμε; δεν τα βγάζουμε πλέον πέρα με τίποτε, μα με τίποτε !
τελικά ότι δεν φέρνει η κρίση της πρώτης έννοιας το επιβάλει η κρίση της δεύτερης
η απάντηση στο τι θα απιγίνουμε είναι ιδιαίτερα απλή: θα καταφύγουμε σε φίλες και φίλους και θα μάθουμε επιτέλους πραγματικά να μοιράζεστε
αυτό που με τόση επιμονή και αφοσίωση το σύστημα επιμελώς πολέμησε σε σχολεία, πανεπιστήμια και εργασία προκειμένου να παχύνει ακόμη περισσότερο
αλλά η πάχυνση προκαλεί δυσφορία, δυστυχία και ανακοπές
με την ανάγκη λοιπόν, θα επανέλθουμε στον δρόμο της χαράς
του μοιράζομαι και του ευ ζην
όσο υπάρχουν μάτια να κοιτούν
ήλιος και αστέρια θα είναι πάντα εκεί
μα πάντα
τα πάντα στη ζωή
είναι θέμα αποφάσεων
το κλαψούρισμα, μπλουζ
είναι το βάλσαμο ποίηση των φοβισμένων
είναι διαφορετικό
να σε εκτιμούν
και διαφορετικό να σε αγαπούν
η αγάπη είναι μια μορφή σχιζοφρένιας
από εκεί πηγάζει και η γλύκα της
ο μεγαλύτερος εραστής
είναι ο χειμωνιάτικος υπέρλαμπρος ήλιος
το καλοκαίρι του Δεκέμβρη
δεν νομίζω πως υπάρχει πουθενά αλλού
σε όλο τον κόσμο
ειδικά ο Δεκέμβρης της Αθήνας
είναι ένας κυριολεκτικά Αύγουστος
με τον οποίο μας αποχαιρετά το έτος που
παραδίδει τη σκυτάλη στο επόμενο
είναι ένας από τους βασικούς λόγους
που δεν μπορώ να αφήσω με τίποτε πίσω
αυτόν τον αγαπημένο τόπο