η γιαγιά
ή ο παππούς
ότι μας μαθαίνει
χωρίς να μας πνίγει
γεννιέται
το αγαπάμε
μας συγκινεί
διαχρονικά μας συντροφεύει
οι μνήμες αυτές
ακυρώνουν το απόλυτο τίποτα
Κυριακή του Πάσχα χωρίς τον Γκρίνια
το κέντρο της Αθήνας, με το ξεκίνημα της ημέρας, είναι ένα όνειρο
η Αθήνα όμορφη, γαλήνια σαν σε Ζεν, μεταμορφώνεται
σε λευκή, αθώα, καθόλου πονηρεμένη ή υποψιασμένη πόλη
έναυ υπερρεαλιστικό, ποιητικό ταξίδι μέσα στο χρόνο
που διαρκεί, όπως κάθε τι όμορφο, ελάχιστα