Φράουλες
Σήμερα έκοψα φράουλες στην δουλειά. Επίπονη δραστηριότητα. Έβαλα και ζάχαρη για να κρατήσουν ως αργά το μεσημέρι. Μοσχομύρισαν.
Το θερμόμετρο θα περπατήσει σήμερα μέχρι τους 39 βαθμούς λένε. Το υπνοδωμάτιο μυρίζει έντονα το πρωί καυσαέριο. Ο αέρας είναι ένα κοκτέιλ υγρασίας και καυσαερίου με αποτέλεσμα ένα πλούσιο και έντονο καφέ - μαύρο πέπλο να καλύπτει τον αττικό ουρανό.
Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα, αλλά υπάρχουν οι κόκκινες φράουλες με εξαίσιες μυρωδιές που μας μεταφέρουν σε ονειρικές παραμυθένιες διαστάσεις.
Χθες ήταν τα 16 χρόνια από την αναχώρηση του Μάνου Χατζιδάκι. Όλοι φεύγουμε, κάποιοι αφήνουν ομορφιά πίσω τους.
Εδώ ακόμη, ο κήπος φέτος έχει τρεις (πράσινες ακόμα) ντομάτες και η κολοκυθιά ξαναπέταξε και φέτος.
Ένα μικρό φθινόπωρο
Στις αρχές του καλοκαιριού. Σύννεφα και μικρές ντροπαλές βροχές συντροφεύουν την Αθήνα τις τελευταίες μέρες.
Για το λόγο αυτό σηκώθηκε ξανά η τέντα. Η βροχή είναι ότι καλύτερο για τα φυτά της βεράντας αλλά και για τους κατοίκους αυτής της γκρίζας τσιμεντένιας πόλης.
Είναι καλά.
Καλοκαιρινή τέντα
Κατέβηκε και φέτος η τέντα στην βεράντα με τον μικρό κήπο. Αυτό σημαίνει ότι ξεκίνησαν πλέον για τα καλά οι μεγάλες ζέστες αυτής της πόλης.
Έτσι νωρίς το Σάββατο μαζί με τον junior, καβάλα στο μηχανικό δίτροχο μαύρο άλογο, σταματήσαμε από ένα ανθοπωλείο προκειμένου να πάρουμε χώμα για τα φυτά του κήπου.
Είχαν να δουν φρέσκο χώμα τουλάχιστον τρία χρόνια. 340 λύτρα χώμα μπόρεσαν να καλύψουν τις σημερινές ανάγκες των φυτών του μικρού κήπου. Κάποιες μεταφυτέψεις, ξεχορτάριασμα και γενική καθαριότητα. Βοήθησε ο Δημήτρης χωρίς σταματημό και με ιδιαίτερο ζήλο. Σίγουρα τα πράματα θα ήταν πολύ πιο επίπονα χωρίς αυτόν.
Έτσι ετοιμάστηκε το φυσικό κλιματιστικό που προσφέρει εκτός από δροσιά και καθαρό αέρα, ένα μικρό καταφύγιο για την απειλούμενη προς εξαφάνιση αισθητική, με χρώματα και αρώματα που θα ζήλευαν και οι πιο τρανοί άρχοντες της Ιστορίας.
Δάκρυα από την Κίνα
Σε ένα υπόγειο με την επωνυμία "machine room" πριν από δυο εβδομάδες. Το "project": δημιουργία 19 νέων gentoo linux server για τις ανάγκες τις εταιρίας Aventurine S.A.
Μια και οι συγκεκριμένοι servers έπρεπε να είναι χαμηλοί σε κόστος αλλά ταυτόχρονα αξιόπιστοι, φτιάχτηκαν στο χέρι με την παραγγελία των επιμέρους κομματιών από αντίστοιχα e-shop.
Μέσα σε όλα, έπρεπε να είναι και μικρό το μέγεθος που θα καταλαμβάνουν όλοι αυτοί οι servers. Η χρήση 2U rack cases κάλυπτε αυτές τις απαιτήσεις/ανάγκες.
Όλα πήγαν καλά, οι servers ετοιμάστηκαν, αλλά μου έκανε εντύπωση ένα πράγμα. Κάποιοι από αυτούς είχαν τις εσωτερικές βάσεις για τις βίδες στήριξης της μητρικής σκουριασμένες.
Η φαντασία οργίασε για μια ακόμη φορά. Η εικόνα μιας τραγικής βιοτεχνίας στην Κίνα με άθλιες συνθήκες εργασίας και απάνθρωπα ωράρια γεμάτη μικρά παιδιά να συναρμολογούν αυτά τα προϊόντα ...
Η μόνη άμυνα, παρηγοριά σε αυτές τις απροστάτευτες μικρές ψυχές είναι ... τα δάκρυα, ένα ακούσιο μήνυμα προς την ψυχρή και με ολοένα και περισσότερα ακρωτηριασμένα συναισθήματα δύση.
Γιατί;
Γιατί θέλουμε να είμαστε λίγο καλύτεροι από ότι υπάρχει γύρω μας, για αυτό οι συγκρούσεις και η απουσία αρμονικής και ειρηνικής συμβίωσης. Δεν είναι θέμα απλά επιβίωσης αλλά επιβεβαίωσης.
Τα οργανάκια
τις τελευταίες δυο βραδιές έτυχε να ξεπορτίσω από την αγαπημένη μου τρύπα και να συρθώ σε μικρές γωνιές της Αθήνας όπου σερβίρουν ρακί και τσίπουρο με διάφορα μικρά συνοδευτικά.
χθες το μέρος είχε και μια παρέα δυο ατόμων με όργανα. πήραμε κρασί για αρχή, και τους κοίταζα. έπαιζαν καλά, στα φωνητικά υπήρχε θέμα αλλά για κάποιο λόγο αυτό με μάγευε περισσότερο.
τέλειωνε το κρασί και τα όργανα έπαιζαν συνεχώς. βλέπω λίγο πιο πίσω από τους οργανοπαίκτες μικρά μπουκαλάκια από ούζο, πολλά στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο.
φέρε μας ένα από αυτά, και να το ούζο μετά το κόκκινο κρασί. τα όργανα έπαιζαν και μετά το ούζο ήρθε μια ζεστή ρακόμελι.
Δεν ήταν νέα παιδιά οι οργανοπαίκτες και σκεφτόμουν πως θα ήταν αυτές οι ιδιαίτερες στιγμές χωρίς τέτοιες ψυχές. Δεν υπάρχουν νέοι με τέτοια βιώματα, τέτοια πορεία και αν υπάρχουν είναι σπάνιοι σαν τα μαργαριτάρια. Δεν υπάρχουν νέοι με τέτοια τρέλα ή θάρρος να συνεχίσουν αυτή την μοναδική ομορφιά που σβήνει μέρα με τη μέρα.
ίσως διασωθούν οι κασέτες να συντροφεύουν αυτού του είδους τα πιόματα και ιερές στιγμές έστω και σε δυαδική μορφή.
Συνταξιούχοι
Άμα οι γέροι δούλευαν, οι νέοι θα ζούσαν. Και αναρωτιέμαι, είναι κάποιος γέρος σήμερα στα 65 του?
Είναι ότι χειρότερο να νιώθεις άχρηστος. Προσωπικά θα ήθελα να δουλεύω με την έννοια του παράγω - δημιουργώ, νιώθω χρήσιμος στην κοινωνία που ζω, μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής μου.
Οι απόλυτοι σκλάβοι
ο λόγος που λατρέψαμε τόσο πολύ τα computers. Και η απόλυτη μοναξιά του βασιλιά!