οι καλοί και οι λιγότερο καλοί
υπάρχουν οι χτίστες και αυτοί που καταστρέφουν.
θα έχει ενδιαφέρον όταν οι πρώτοι φτάσουν στο σημείο να μην ανέχονται άλλο την ύπαρξη και δράση των τελευταίων. Κάτι μου λέει ότι οι τελευταίοι θα βρεθούν σε εξαιρετικά δυσμενή θέση !!
Εδώ είμαστε δεν φεύγουμε
Πολύ γλυκό από την πολύ γλυκιά Χαρούλα. Να είσαι καλά, σε αγαπάμε και ξεδιψάς την ψυχή μας σε καιρούς εξαιρετικά μεγάλης λειψυδρίας!
Το άκουσα τις μικρές πρωινές ώρες που ο ύπνος δεν είχε και πολύ όρεξη, στο ραδιόφωνο. Ευτυχώς που μας έχει απομείνει και το ραδιόφωνο αυτές τις μικρές πρωινές ώρες.
Άγνοια
Αυτό είναι που σώζει τους νέους !!
όλα καλά ... Καλή Χρονιά.
Εξουσία, βλακεία και επανάσταση
Η εξουσία στηρίζεται στην βλακεία όσων καταδυναστεύει. Όταν η εξουσία πλησιάζει επικίνδυνα την βλακεία τότε έχουμε την περιβόητη επανάσταση !!
Γιατί η Ελλάδα πάει από το κακό στο χειρότερο
γιατί εκεί που κάποτε για να ζήσεις σε αυτή τη χώρα έπρεπε να κάνεις κάτι που είχε αξία, μικρή μεσαία επιχείρηση, ξαφνικά το γυρίσαμε στο υπαλληλίκι με την ψευδαίσθηση του σίγουρου μισθού στο τέλος του μήνα.
Αυτό είχε σαν επίπτωση την ανάπτυξη της νοοτροπίας του δεν βαριέσαι, του πετάει ο γάιδαρος, της λούφας, του να υποσκάπτει ο ένας υπάλληλος τον άλλον και πολλά άλλα αρνητικά και επαίσχυντα πράγματα ...
Έτσι φτάσαμε σε μια Ελλάδα των υπαλλήλων, άβουλων, φοβισμένων γεμάτο κόμπλεξ και ανίκανων επί το πλείστον πλασμάτων που στο μόνο που είναι καλοί είναι να εκτελούν ότι τους λένε με κάμποση δόση λούφας και παραλλαγής.
Πλάσματα χωρίς αξία, ιδανικά, όραμα και πίστη μια και η κατανάλωση έχει καταφέρει να ισοπεδώσει ότι μπορεί να έχει ουσία και νόημα.
Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα, και όλα αυτά μπόρεσα να τα νιώσω μπαίνοντας στο τραίνο του freelancing από το 2004 και βλέποντας την νοοτροπία κάποιων δημόσιων υπαλλήλων, νέων παιδιών, συμβασιούχων στο Ερευνητικό Ίδρυμα ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος.
Πραγματικά αυτή η νοοτροπία με θλίβει και εξοργίζει ταυτόχρονα. Η νοοτροπία της αναξιοκρατίας, του ροκανίσματος και της απαξίωσης. Αντί να μας ενδιαφέρει πως θα γίνουμε λίγο καλύτεροι μέρα με τη μέρα, ψάχνουμε να κλαδέψουμε και διαβρώσουμε ότι μας επισκιάζει.
Το παλιό
Δεν είναι ότι το παλιό ήταν καλύτερο. Το νέο είναι χειρότερο και το πρόβλημα είναι ότι το παλιό φεύγει και δεν υπάρχει η απαραίτητη ανανέωση ... όου γουέλ και C'est la vie
Κλείσανε τα θερινά
Πάει και αυτό το καλοκαίρι. Όμορφα ήταν. Και ο χειμώνας που έρχεται δείχνει να υπόσχεται πολλά ... ο κήπος στο μπαλκόνι αντέχει και ετοιμάζεται ...
ακόμη καλοκαίρι
σήμερα οι δρόμοι ήταν άδειοι. καθώς ανέβαινα την Κηφισίας φυσούσε δυνατά δροσερός αέρας. ήταν σαν να ήμουν σε παλιό φέρυ προς τις Κυκλάδες. μόνο η μυρωδιά από το ιώδιο και το απέραντο γαλάζιο έλειπε. πολύ δροσερό το φετινό καλοκαίρι με τους βοριάδες να μην επιτρέπουν στον καύσωνα να πατήσει πόδι στην Αθήνα. το μπαλκόνι είναι καταπράσινο και τα αστέρια κάνουν την εμφάνισή τους κάθε μέρα λίγο μετά το χορό των χελιδονιών το σούρουπο ...
η Αθήνα έκλεισε ...
Σήμερα κατέβηκα από Αθηνάς, Πραξιτέλους και τα πέριξ για να βρω plexyglass για κάποιες κατασκευές που κάνω. τα περισσότερα μαγαζιά που έψαχνα ήταν κλειστά, αλλά συνέχισα να ψάχνω χωρίς αποτέλεσμα όμως. τότε θυμήθηκα ένα μέρος που με πήγαινε αρκετά χρόνια πίσω ο πατέρας μου για κάποιες επιγραφές. ήταν κάπου στο τέλος της Πραξιτέλους σε μια στοά σε υπόγειο. πήγα λοιπόν από εκεί, και κατεβαίνοντας στο υπόγειο είδα κάποια μαγαζιά που ακόμη είναι εν ζωή να είναι ανοιχτά. είδα και τους μαγαζάτορες, ένας δύο που ήταν μέσα και κάτι έφτιαχναν. κατά τ' άλλα η πόλη ήταν άδεια, εγκαταλελημένη. ήταν τόσο παράξενη η αίσθηση, σαν ένα μικρό ηλεκτροσόκ, ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο που με έκανε να νιώσω φρεσκάδα, ελπίδα και απελευθέρωση. έβλεπα αυτούς τους ανθρώπους περήφανους και ανεξάρτητους και κάπου θυμήθηκα αυτό που είχα ακούσει: ότι μας διευκολύνει, μας σκλαβώνει ...
σκέφτηκα πως όταν οι άνθρωποι δούλευαν για τον εαυτό τους ήταν πολύ πιο απελευθερωμένοι από ότι σήμερα που εργάζονται σαν υπάλληλοι έχοντας την ψευδαίσθηση της σιγουριάς. στην πραγματικότητα αυτή η σιγουριά είναι μια χρόνια ομηρία που με το πέρασμα του χρόνου γίνεται όλο και πιο ασφυκτική.
οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είχαν πάει στο μαγαζί τους γιατί το ήθελαν, το αγαπούσαν, είναι μέρος από την ζωή τους, για την ακρίβεια είναι η ίδια τους η ζωή. όχι όπως οι σύγχρονοι υπάλληλοι που το κάνουν/έχουν σαν αγγαρεία.
για αυτό το λόγο έχει χαθεί το μεράκι και το αυθεντικό. όταν κάτι είναι αγγαρεία και κάτεργο το μόνο που προσδοκούμε είναι η απόδραση και η λούφα. απόδραση όμως από που; αν το καλοσκεφτούμε αυτή ειναι η ζωή μας, δεν γίνεται να αποδράσουμε από αυτή ... και οι διακοπές τελειώνουν και δεν κρατούν και πολύ οπότε τι?
θα πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε την ζωή μας όπως είναι, να προσπαθούμε να την ορίζουμε εμείς οι ίδιοι και να μην την ξεπουλάμε για κανένα καταναλωτικό αγαθό ή ψευδαίσθηση σιγουριάς.
η ζωή είναι το πολυτιμότερο αγαθό και κανένας μισθός δεν μπορεί να την εξαγοράσει !! τους χάρηκα πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους, όπως χαίρεται κανείς τους πραγματικούς ήρωες.
ήρωας είναι αυτός που μπορεί ο ίδιος να ελέγχει και ορίζει την ζωή του ...