Βοριάδες και σύνεφα
αυτό τον Αύγουστο και για την Αθήνα είναι σκέτη ευλογία ... δεν θυμάμαι κάτι αντίστοιχο στα χρονικά.
ο Αύγουστος της Αθήνας
εδώ στην δουλειά, όταν ανοίγω το παράθυρο, ακούγονται τα τζιτζίκια ... είναι συγκινητικό για δύο λόγους: 1ον γιατί δεν έχουν εξαφανιστεί από αυτή την πόλη που κατασπαράζει ότι έχει ζωή μέσα του και 2ον γιατί αυτός ο ήχος θυμίζει έντονα καλοκαιρινές διακοπές και νιώθεις σαν να είσαι σε κάποιο νησί στο πουθενά δίπλα σε αλμυρίκια. αυτός ο ήχος για κάποιο λόγο με ταξιδεύει και ξεχνάω τους παράδοξους ρυθμούς της καθημερινότητας.
The Seduction Of Claude Debussy
λίγο πριν την αλλαγή της μέρας, έχουν αδειάσει οι δρόμοι εδώ στο κέντρο. ακούγονται τα τζιτζίκια, βραδινοί πιστοί τροβαδούροι του καλοκαιριού. έχει και ένα δροσερό αεράκι ... art of noise, τρελαμένες γάτες και openwrt hacking ... αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα!
τα ξαναέφτιαξα με το ... ποδήλατο
στο νησί δεν πήγαμε σε όλα τα μέρη που πρότεινε ο Πάνος, αλλά πραγματικά ήταν πολύ όμορφα, ακόμη και οι ανηφόρες σε επιβράβευαν με τρελές κατηφόρες στο καπάκι και μια από τα ίδια ξανά ... ιδρώσαμε, κάψαμε μπόλικες παλιοτοξίνες της πόλης και φυσικά φραπές κάτω από αλμυρίκι δίπλα στην παραλία ... τι να λέμε τώρα, έχουμε γεννηθεί στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου <-- τέλος !!
στην επιστροφή άφησα τον Καραγκιόζη τελικά για την Τσαλιγοπούλου στην εκδήλωση για το ποδήλατο στο Γκάζι. τι αηδόνι είναι αυτό ... τι ενέργεια, τι πάθος! αστράφτει όλη όταν είναι στην σκηνή και συναρπάζει, ξεσηκώνει τους γύρω !! το πλήθος κατανάλωνε από κάτω, μαζί και εγώ ... δεν βρήκα άλλους από AWMN, φορούσα και το μπλουζάκι διαφήμιση ... έλεγα ότι θα με σταματούν σε κάθε γωνία να με συγχαίρουν για το μεγαλύτερο, ελεύθερο και ανοικτό δίκτυο στον κόσμο ... τζίφος <-- δεν μας ξέρουν --> καλύτερα έτσι μάλλον ...
15 Χρόνια από το θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι
όσο περνάει ο καιρός τόσο μεγαλώνει η απώλεια. Το Τρίτο πρόγραμμα έχει ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα με αναφορές στο εξαίρετο έργο του μεγάλου δημιουργού.
Μεγάλη η απώλεια. υπάρχει όμως το
έργο το οποίο εμπνέει και τρέφει την
ελπίδα.
Art of Noise Art of Noise Art of Noise
απογευματινός καφές, τέντα και Κυριακάτικη ξεχασμένη καλοκαιρινή βαριεστημένη Αθήνα ... η ομορφιά αντέχει και επιφυλάσσει εκπλήξεις ...
η τέντα
κάθε καλοκαίρι κατεβαίνει, μετατρέπει το μπαλκόνι σε ένα μικρό τροπικό δάσος, αρκεί να υπάρχει φαντασία και μάλιστα μπόλικη !!
φέτος είχα αποφασίσει να αποκτήσω δυο καρέκλες που θα μετατρέπονται σε ξαπλώστρες για το μπαλκόνι. Πράκτικερ το Σάββατο με τον Δημητράκη. είχα σταμπάρει κάποιες που πληρούσαν τις προδιαγραφές που είχα στο μυαλό μου. τις βρήκαμε, πήραμε και πολύχρωμα μαξιλάρια για αυτές, όλα Κινέζικα, να είναι καλά οι άνθρωποι και να ροκανίζουν τις λοιπές οικονομίες <-- όλα πληρώνονται, να δούμε ποιοι και πότε θα πληρώσουν αυτή την Κινέζικη νύφη ...
το πιο ωραίο ήταν το φόρτωμα στην θρυλική Suzuki. τα καταφέραμε όπως πάντα άλλωστε και έτσι η τέντα στεγάζει πλέον και δυο κινέζικες καρέκλες που μετατρέπονται σε ξαπλώστρες με πολύχρωμα κινέζικα μαξιλάρια! νομίζω ότι οι γάτες του σπιτιού θα κάνουν μεγάλες χαρές με αυτές τις καινούργιες καρέκλες ...