ήτανε Δεκέμβρης του '17
Σάββατο 23, ώρα εφτά το απόγεμα
όταν αποφάσισε να κάνει το μεγάλο ταξίδι
ο αγαπημένος γλυκός πατέρας
ξεκουράστηκε μετά από καθημερινούς αγώνες και έφυγε ήσυχα
με μια ιδιαίτερα διακριτική ανάλαφρη έξοδο
σε όλα κατάφερνε να έχει τη βέλτιστη προσέγγιση
και στην μάχη με τις ασθένειες που σθεναρά πολεμούσε
και τους δύσκολους καιρούς
στις όποιες εσωτερικές προκλήσεις της οικογένειας
πολλές φορές την φαντάστηκα αυτή την στιγμή
πόσο δύσκολη και ασήκωτη θα είναι
στον μεγάλο αποχωρισμό του πριν με το μετά
είναι μια λύτρωση αυτή η θλίψη που μέσα σε μια στιγμή
σε τυλίγει
ότι η ασταμάτητη αγωνία για το πότε και πως
έχει πια τελειώσει
βιώνεις την απώλεια πλέον στο πετσί σου
και υποκλίνεσαι ταπεινά στους κανόνες του παιχνιδιού
ότι δεν ζούμε για πάντα
και η κάθε στιγμή είναι και περικλείει
αξία αιώνων
καλό ταξίδι και καλή συνάντηση αντάμωση
με τις όποιες επόμενες προκλήσεις
οι άνθρωποι σταματούν να υπάρχουν
μόνο όταν λησμονιούνται
δεν υπάρχουμε
αν κανείς και τίποτε
δεν νοιάζεται για εμάς
βέβαια έχουμε πάντα τον εαυτό μας
να νοιάζεται
με αυτή την έννοια
είμαστε παντοδύναμοι
δείγματα
αδιαφορία, ασυναισθησία και έλλειψη βάθους
δείγματα χαμηλότερου πολιτισμού και ποιότητας
Δεκέμβρης και άνθη
Πρωτομηνιά και τελευταίος μήνας του 2017 με 18 βαθμούς
στο μπαλκόνι έντονα ανοιξιάτικα χρώματα. μόνο οι μέλισσες και τα χελιδόνια λείπουν
ο καιρός ομορφαίνει την στιγμή και επαναστατεί απέναντι στην ασχήμια των ατάλαντων αυτόκλητων αρχιτεκτόνων που έχουν αναλάβει τον σχεδιασμό και την διαχείριση του οικοσυστήματος
η ομορφιά είναι προσωπική υπόθεση και η ανάδειξή της στις μέρες μας ηρωισμός
το ψεύτικο, εύκολο αγκαλιά με την εξαπάτηση
απέναντι στο αληθινό, αξιόλογο, ευαίσθητο
ο φετινός Δεκέμβρης μας χαϊδεύει για μια ακόμη φορά, τρυφερά τα μαλλιά
Ο Νοέμβρης
δεν ήταν άσχημος αυτός ο χρόνος
προσπάθησε να μας δώσει ότι καλύτερο
και μας χαιρετά με βροχές και λιακάδες
θα έρθει ξανά η Άνοιξη
και μέχρι τότε θα φοράμε
κάλτσες και γάντια και παλτά
θα κοιτάμε τον ήλιο με λατρεία
και θα τον αναζητούμε
αντί να προσπαθούμε να τον αποφύγουμε
στα πεζοδρόμια και όπου αλλού
τυχεροί όσοι έχουν το χρόνο
και την καθαρή ματιά
να κοιτούν τα σύννεφα και τις ιστορίες τους
στον χειμωνιάτικο ουρανό
Κυριακή στο Πατρικό
με κοντομάνικο ανάσκελα
στο μάρμαρο του μπαλκονιού
σαν άλλοτε που δεν έβλεπα την ώρα
να γίνω μεγάλος και τρανός
αγνοώντας πως δεν σταματά η κίνηση
και ότι όποιος το καταφέρνει
είναι ο Θεός της περίστασης
όπως όλα τα παιδιά που τα φοβίζουμε
τόσο αυστηρά να πάψουν να είναι παιδιά
μάτια στραμμένα στο ασυνήθιστα καθάριο γαλάζιο
γλυκό μεσημέρι με ένα κερασμένο Αύγουστο χάρισμα
του φετινού Οκτώβρη λίγο πριν μας αφήσει για πάντα
ότι αναπάντεχα υπερβαίνει τη φύση του με ένα
χαμόγελο βαθιά μας συγκινεί και εμπνέει
τα χελιδόνια του χειμώνα
είναι τα χελιδόνια του Οκτώβρη
αυτά που δεν μας άφησαν νωρίς
σε πιο βαθύ γαλάζιο ουρανό
λιγοστά και γενναιόδωρα κρατούν
μια άνοιξη μέσα στο φθινόπωρο
ο χρόνος
είναι αυτός που μας αποκαλύπτει
την αλήθεια και το αληθινό
με συγκίνησε
όπως μια διακριτική γεύση σοκολάτας
σήμερα
σε ένα από τα σεντόνια που χρησιμοποιώ
εντόπισα ένα μικρό διακριτικό ράψιμο
δεν μπορώ να θυμηθώ πότε και ποιος το έκανε
συγκινητικό γιατί τέτοια κοσμήματα πλέον δεν κυκλοφορούν
στην ζωή μου
ούτε οι τεχνίτες τους
συγκινητικό γιατί δεν θυμάμαι αλλά το κόσμημα μου θυμίζει
το πριν, που ήταν αλλιώς
και τελικά καλύτερα
γιατί δεν υπήρχε τότε σαν πριν