Saturday, November 03, 2012
Μοναχικές Πτήσεις
Πάντα έψαχνα συντρόφους να πετάμε μαζί που και που στα σύννεφα και πάντα έμπλεκα με γήινα πλάσματα που με τον ένα ή άλλο τρόπο προσπαθούσαν να με κρατούν προσγειωμένο στη γη μη διαθέτοντας τα ίδια πτητικές ικανότητες ή έστω τη διάθεση και το σθένος ...
και για να ευθυμήσουμε λίγο, μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι: είμαι αετός χωρίς φτερά ... στην δική μου περίπτωση με εκφράζει καλύτερα το απλός σπίνος με φτερά όμως !!
χρυσαφένια συννεφάκια ξετυλίγουν ζαβολιές με κίτρινα και πορτοκαλί στο αχνό μπλε χάραγμα που ξυπνάει σιγά σιγά αποχαιρετώντας τα τελευταία αστέρια της νύχτας που πέρασε
όμορφος Νοέμβρης