Saturday, July 04, 2015

αποκατάσταση σχέσεων δυνάμεων ισορροπιών

δεν μπορώ να μην συμφωνήσω με τα κακώς κείμενα που γλαφυρά περιγράφονται γύρω από τον Δημόσιο τομέα, αλλά όμως αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος του προβλήματος των κοινωνιών. Η ιδιωτική διαφθορά είναι ένα άλλο μέρος του προβλήματος. δεν μπορώ όμως να τα δεχτώ ως βασική αιτία των κακών που μας μαστίζουν, ούτε ότι η εξόντωσή των θεσμών που υπηρετούν αποτελεί λύση στο πρόβλημα. Αντίθετα τέτοιου είδους προσεγγίσεις επιδεινώνουν και συσσωρεύουν τα προβλήματα αρμονικής συνύπαρξης και ανάπτυξης των κοινωνιών.

στην δική μου κοσμοθεωρία, την οποία πιθανά κάποιες φορές να διατυπώνω όχι τόσο εύστοχα, πιστεύω πως ότι παρακάμπτει τον άνθρωπο από το κέντρο σκέψης και προβληματισμού είναι ένα καταδικασμένο σε αποτυχία μοντέλο.

η ανάγκη για εξουσία και ειρήνη ανά τους αιώνες, δυο σχετικά ασύμβατες ταυτόχρονα καταστάσεις, μας έχουν φέρει στο μοντέλο του καπιταλισμού, στο οποίο η υλική κατανάλωση λειτουργεί ως το συστατικό παραγωγής πλούτου στους ισχυρούς εξουσιαστές και ένα φόβο απειλή στέρησης αυτών των υλικών αγαθών στην τάξη που εργάζεται - παράγει - καταναλώνει ώστε να προμηθεύει τον πλούτο στην εξουσία την οποία και υπηρετεί.

ας μην λησμονούμε επίσης ότι τα αντικαταθλιπτικά και οι αυτοκτονίες είναι προϊόντα του καπιταλισμού, όχι σκληρής εργασίας στην ύπαιθρο ή χωρών του τρίτου κόσμου. Είναι προϊόντα της απόλυτης ισοπέδωσης και του τελευταίου ονείρου και ελπίδας.

Είναι ένα βασιλικό μοντέλο, το καπιταλιστικό, για όσους βρίσκονται στην εξουσία και ένας εφιάλτης για όσους είναι έξω από αυτήν. Ένα αντιστάθμισμα σε αυτή τη φρίκη και ανισότητα είναι ένα μεγάλο ποσοστό μεσαίας τάξης που δεν έχει τον πλούτο των ισχυρών εξουσιαστών αλλά ταυτόχρονα δεν βρίσκεται σε σημείο απόλυτης φτώχειας ώστε να επαναστατήσει. Το γεγονός ότι το καπιταλιστικό μοντέλο έχασε τους ανταγωνιστές του είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει και τους θεματοφύλακες του.

για λόγους που αδυνατώ να κατανοήσω με σαφήνεια, η μεσαία τάξη ολοένα και με μεγαλύτερους ρυθμούς εξαφανίζεται μετατρεπόμενη σε τάξη φτώχειας. Αντί οι ισχυροί εξουσιαστές λοιπόν να μεριμνήσουν ώστε να αποκαταστήσουν τις ισορροπίες και την τάξη πραμάτων απαραίτητα συστατικά για την κατοχύρωση της εξουσίας τους, βλέπουμε μια απόλυτη αδυναμία να αντιδράσουν σε αυτά τα καταστρεπτικά για όλους γεγονότα. Σαν το ίδιο το σύστημα που κατασκευάστηκε από τον άνθρωπο να τον υπηρετεί, να έχει αναλάβει τον έλεγχο και να μετατρέπει τον σχεδιαστή άνθρωπο σε υπηρέτη του. Ένας αυτόματος πιλότος δηλαδή που αδυνατεί να δει το βουνό στο οποίο σταθερά το αεροπλάνο πλησιάζει ολοένα και περισσότερο.

Posted by alex ( Personal ) :: Permalink