Saturday, March 12, 2016
κοινωνίες μιας χρήσης
έτσι μας έμαθαν, μας έδειξαν
βιαστικά και άτσαλα οι προηγούμενοι
εύκολα
να αγοράζουμε
να αναλώνουμε
να πετάμε
και όπως φερόμαστε αντιμετωπίζουμε τα άψυχα, χωρίς ιδιαίτερο νόημα, αντικείμενα
αυτό περνάει και στις σχέσεις μας με το φυσικό περιβάλλον
αταίριαστοι παράταιροι πλέον με αυτό, σαν μικρό λιποσάρκωμα χορεύουμε με αγωνία ρυθμούς χωρίς νόημα ή λόγο
μια ξεχασμένη στην μοναξιά και μωρία κοινωνία, στον αυτόματο πιλότο, που γεννά παράγει ποιεί σκουπίδια χωρίς καν την στοργή τρυφερότητα φροντίδα της σοφής ανακύκλωσης
φτιάχνει έξυπνες βόμβες για να τις πετάει στα παιδιά της και στο κεφάλι της, γιατί περί αυτού πρόκειται. Είμαστε όλοι παιδιά αυτού του πλανήτη.