Friday, December 16, 2016
Τετάρτη αργά
λίγο πριν τα μεσάνυχτα
βρέθηκα στο Αλκυονίς
για το έργο Αγάπη Αγάπη Αγάπη
το έργο δεν έλεγε
πικραμύγδαλο θα το χαρακτήριζα
αλλά έλεγαν όλα τα υπόλοιπα
η παρακμιακή γειτονιά, έρημη από ζωή να θυμίζει εξωτερικό
ένας μαγευτικά νοσταλγικός κινηματογράφος συγκινητικά και με πείσμα αντιστέκεται να παραδοθεί στην απαλλοτρίωση του χρόνου
απέναντι στην αδιαφορία του εύκολου, ρηχού και αβασάνιστου ψυχρού αζώντανου
στην αίθουσα ήμουν ολομόναχος
πριν αρχίσει η ταινία μπήκε ένας ακόμη
η αίθουσα παραδόθηκε στο σκοτάδι
και το ταξίδι πίσω στο χρόνο ξεκίνησε