Sunday, October 22, 2017
Κυριακή στο Πατρικό
με κοντομάνικο ανάσκελα
στο μάρμαρο του μπαλκονιού
σαν άλλοτε που δεν έβλεπα την ώρα
να γίνω μεγάλος και τρανός
αγνοώντας πως δεν σταματά η κίνηση
και ότι όποιος το καταφέρνει
είναι ο Θεός της περίστασης
όπως όλα τα παιδιά που τα φοβίζουμε
τόσο αυστηρά να πάψουν να είναι παιδιά
μάτια στραμμένα στο ασυνήθιστα καθάριο γαλάζιο
γλυκό μεσημέρι με ένα κερασμένο Αύγουστο χάρισμα
του φετινού Οκτώβρη λίγο πριν μας αφήσει για πάντα
ότι αναπάντεχα υπερβαίνει τη φύση του με ένα
χαμόγελο βαθιά μας συγκινεί και εμπνέει