Wednesday, April 03, 2019
είμαστε όλοι εξόριστοι
της μήτρας από την οποία προήλθαμε
ερχόμαστε στην ζωή μέσα από σπασμούς, πόνους και οδύνη
που συντελούν σε μια βίαιη απόρριψη
ενός ζεστού, οικείου χώρου θαλπωρής, ασφάλειας, αγάπης και φροντίδας
της μήτρας
η ύπαρξή μας είναι προϊόν συνουσίας και έρωτα
που ατέρμονα μας διαιωνίζει
για αυτό απεγνωσμένα γυρεύουμε πάντα
ν αναπαράξουμε τον φυσικό αυτό κύκλο
να μπούμε ξανά μέσα στον χώρο από όπου προήλθαμε
με κάθε τρόπο
σε κάθε περίσταση
πολλές φορές
με την ίδια βία και αγωνία
με την οποία απορριφθήκαμε και παραδοθήκαμε στην ζωή
ανάλογα με το φύλλο και τις προτιμήσεις
άλλος εισέρχεται και άλλος είναι ο αποδέκτης
αυτής της αγωνιώδους πράξης
βρίσκεται βαθιά ριζωμένη
σαν τρέλα, οίστρος μέσα στην ψυχή μας
η αρχική απόρριψη που παντοτινά μας στοιχειώνει
είναι φυσικός σπασμός, ανάγκη διαιώνισης της ανυπαρξίας μας
μιας σουρεαλιστικής νίκης απέναντι στον θάνατο
και την οδυνηρά αφόρητη πλευρά της πραγματικότητας
είναι ένα παρηγορητικό παραμύθι, ένα γλυκό ναρκωτικό
μια ψεύτικη αλλά αναγκαία υπόσχεση
είναι η ζωή που φθείρεται και ξεθωριάζει μπρος στα μάτια μας
είναι μικρές μάταιες επαναστάσεις
στους φυσικούς απαράβατους νόμους και κανόνες
με προδιαγεγραμμένες τροχιές
που θα καταρρεύσουν στο πέρας του χρόνου
είναι τα χρώματα της Άνοιξης
που θα έρχονται ξανά και ξανά
μαζί με τα χελιδόνια
όπως και οι απώλειές τους
ξανά και ξανά κάθε χειμώνα
είναι το ξανά και ξανά
που χαρακτηρίζει και ορίζει τον αγώνα της ζωής
είναι το τικ και το τακ